Bas van Vugt in Para Astro

Op het moment zie ik veel mensen om mij heen die door het leven op de één of andere manier ‘gedwongen´ worden hun comfortzone te verlaten, andere wegen in te slaan. De economische crisis zorgt ervoor dat een behoorlijk percentage van de beroepsbevolking van werk moet veranderen. ZZP´ers (zelfstandigen zonder personeel) krijgen steeds minder werk, meer dan ooit lopen huwelijken op de klippen en het aantal gevallen van burn-out is niet meer te tellen. Om nog maar te zwijgen van de grote groep mensen die de diagnose ‘kanker’ te horen krijgt. Daarnaast viert het pessimisme hoogtij. Het consumentenvertrouwen was nooit eerder zo laag, dit terwijl we toch in een welvarende maatschappij leven. Welvarend in de zin van de som euro´s die we per huishouden kunnen besteden, wel te verstaan.

Dit pessimisme is ook terug te vinden in de wijze waarop mensen met tegenslagen omgaan. Vaak ziet de persoon waarbij iets gebeurt zich als het lijdend voorwerp van de situatie: “Waarom overkomt mij dat nu?”, is een veel gehoorde noodkreet.  Dit is niet zozeer een reactie op die welbepaalde situatie of gebeurtenis, maar eerder een uiting van ontevredenheid over het leven zelf. Er is sprake van een zeker ‘gemis’ maar waarvan? Gebeurtenissen, conflicten en maatschappelijke veranderingen gebeuren niet zomaar. We bevinden ons in een periode waarin de gevoeligheid van heel wat mensen geweldig toeneemt, maar waarin hun ware potentieel maar zelden volledig wordt aangewend. Ze worden geleefd en doen iets wat ze zich ergens in hun leven als vaardigheid hebben eigen gemaakt. Deze vaardigheid geeft maar gedeeltelijke genoegdoening. Vaak wordt dan uitgekeken naar ‘betere  tijden’, ergens in de toekomst, zonder het moment waarop de ingrijpende situatie of verandering zich voordoet, het nu, te benutten als een kans, een kans op persoonlijke en spirituele groei. Want de dingen gebeuren niet zomaar met ons, maar voor ons. Er is een groter plan dat ons telkens weer de mogelijkheid biedt om onszelf verder te ontwikkelen (of lijdend voorwerp te blijven, dat is ook een keuze!).

Het is de kunst om open te staan en oog te hebben voor die kansen.  Ja, veel mensen blijven te lang bij dezelfde werkgever. ZZP’ers hebben zichzelf  bepaalde vaardigheden eigen gemaakt, zonder met hun unieke talent verbonden te zijn en binnen huwelijken en relaties is er steeds minder tijd om samen met elkaar door te brengen. Er moet van alles: beide partners willen een boeiende job, gaan sporten, onderhouden heel wat sociale contacten,…, om nog maar te zwijgen over de zorg voor de kinderen en overige familieleden. De agenda is rijkelijk gevuld, behalve met datgene dat een absolute vereiste is om een leven in verbondenheid te leven: tijd voor jezelf. Voor de innerlijke zoektocht blijft er onvoldoende ruimte, dit terwijl er zo’n ontzettende behoefte aan is.

Hoe zou het zijn, indien we met z’n allen in materieel opzicht een stapje zouden terug doen om de problemen op een ander niveau aan te pakken? Eenvoudigweg door elke dag tijd uit te trekken voor jezelf en steeds een beetje dieper in jezelf af te dalen? De oplossing dient zich immers niet aan op hetzelfde niveau als waarop het probleem zich manifesteert.

1.    Doen

Obstakels en uitdagingen heeft nog niemand overwonnen  door  ernaar te  kijken.   Ooit zei iemand tegen mij: ”30 centimeter is het belangrijkste in het leven; dat is immers de afstand die je hebt met de stoel als je rechtstaat”. Dit heb ik altijd in mijn gedachten gehouden. Over oplossingen nadenken, verandert nog niks aan de uitdagingen waar je voor staat. Het is precies zoals wetenschap: het blijft weten-op- het-schap (vrij nutteloos dus). Alles verandert echter van zodra je er iets mee doet. Meestal begrijpen we al vrij snel wat de uitdagingen  zijn waarvoor we ons geplaatst zien. Er daadwerkelijk iets aan doen, is natuurlijk nog iets anders. We zeggen tegen onszelf: “Dat veranderen, dat kan ik morgen ook nog; laat mij vandaag nog maar even genieten van datgene waar ik nu mee bezig ben”. Dit resulteert in twee zaken: ten eerste in stagnatie en ten tweede in een toestand van een niet-leven in het huidige moment. Door te doen, groeien we en door te groeien doen we en realiseren we dingen die voor onszelf belangrijk zijn.

2.    Unieke talent gebruiken

Het is bewezen dat we in ons leven gemiddeld 10% van onze hersencapaciteit gebruiken. Dit geeft wel aan wat de meesten van ons graag doen: routineus bezig zijn. Nou ja, graag doen, is misschien niet de juiste omschrijving, want het heeft veeleer te maken met het steeds terugvallen op de comfortzone. De meeste mensen weten heel goed dat ze een uniek talent bezitten, dat anderen verder kan helpen. Dat ‘unieke talent’ is volgens mij de sleutel tot veel oplossingen. Als we immers allemaal zouden opstaan en uitsluitend ons unieke talent zouden aanwenden, dan zou de wereld er ongetwijfeld heel anders uitzien. Voor diegenen die niet onmiddellijk doorhebben wat hun unieke talent dan wel precies is: het zijn die vaardigheden waar je echt goed in bent en die jij de wereld kunt schenken.

Succes ligt altijd ver buiten je comfortzone. Dat betekent dat je, om er te komen, uit je routine zult moeten stappen. Je kunt proberen je comfortzone wat uit te rekken, maar dan kom je nooit bij datgene wat je écht heel graag wilt. En het gaat hier uiteraard niet om één of ander materialistisch doel.

4.    Geef!

Door te geven, kan je ontvangen en door te ontvangen, kan je verder geven. Zo organiseren wij bijvoorbeeld gratis avonden voor particulieren, bedrijven en kinderen. Gewoon om kennis over te brengen, om te geven zonder dat we er iets voor in de plaats verwachten. Dit is begonnen met een heel boeiend experiment. Op het moment dat we hadden besloten om 10% van ons jaarinkomen aan een door onszelf te bepalen doel zouden geven, gebeurde er iets heel interessants: de mensen die diensten bij ons afnamen, deden dat veel makkelijker dan voorheen en onderhandelden nagenoeg niet meer over de prijs van trainingen, cursussen of individuele begeleiding. Tot op de dag van vandaag houden we die cirkel in stand:
1.    We geven onvoorwaardelijk ons talent aan iedereen die hier iets mee kan.
2.    Dit resulteert in een bijzonder grote dankbaarheid van onze kant uit naar diegenen die onze diensten afnemen.
3.    Dit heeft een onwaarschijnlijk vrij gevoel tot gevolg.
4.    Het genereert uiteindelijk geld.
5.    We kunnen datgene wat we niet nodig hebben onmiddellijk aan anderen geven.
Het interessante van dit alles is, dat mensen uiteindelijk willen participeren. Dit gebeurt door geld, tijd en allerlei andere onverwachte, maar o zo mooie bijdragen van een heleboel mensen aan onze visie. In de periode dat we over onvoldoende financiële middelen beschikten om 10% van ons geld te schenken, gaven we 10% van onze tijd.
Door te geven, zet energie zich weer in beweging. Geld is immers energie, enkel de vorm verandert.

5.    Wees een rolmodel

Sta op en maak duidelijk hoe jij wilt dat de wereld er uitziet. Niet vanaf de zijlijn door te klagen, maar door op te staan voor hetgeen jij wilt veranderen. Het klinkt als een cliché, maar toch is het waar: ieder individu kan het verschil maken. Inspireer anderen tot het geven van hun unieke talent, zodat de wereld er beter van wordt.

6.    Zoek de stilte

De stilte geeft mij vaak heel mooie antwoorden op complexe vragen  die het leven mij stelt, van de opvoeding van onze drie kinderen tot het schrijven van een artikel. De stilte spreekt in inspiratie tot mij. Neem elke dag 2×30 minuten de tijd om tot jezelf te komen, te aarden, jezelf te verbinden en energetisch aan je eigen welbevinden te werken.

7.    Wees eerlijk tegenover jezelf

Dat is misschien wel de allermoeilijkste stap. Toch is deze stap noodzakelijk om vooruit te komen. Hier speelt echter een grote barrière: onze hersens willen lang niet altijd dat we vooruitgang boeken, meestal willen ze zelfs dat we in de routine blijven hangen. De enige manier  om eerlijk tegenover jezelf te zijn, is door te voelen vanuit het hart en alle consequenties van dit voelen te nemen zoals ze zijn. Als het hart zegt dat je werk goed voelt, dan is het ook goed. Geeft je hart daarentegen aan dat er iets niet ´klopt´, dan weet je dat je iets moet veranderen. Maar al te vaak kom ik tijdens mijn coaching mensen tegen die willen veranderen, maar de gevolgen en verantwoordelijkheid van de verandering niet overzien. Zeg tegen jezelf: “Ik volg mijn hart  en ik accepteer alle consequenties en verantwoordelijkheid van mijn handelen, wat er ook gebeurt”. Als je dit principe toepast, zal je merken dat je vanuit je unieke talent en kracht kunt leven zonder dat situaties of omstandigheden je tegenhouden. Eerlijk zijn tegenover jezelf maakt je geest vrij, vrij om te vliegen en jezelf te ontwikkelen.

En ja, deze innerlijke reis gaat gepaard met obstakels, met pieken en dalen. De uitkomst is echter, dat je weet wie je bent, wat je hier doet en wat in het leven je echte voldoening schenkt. Het gevoel van ontevredenheid en routine verdwijnt. Want is controle hebben niet juist de controle loslaten en genieten van het moment? Gewoonweg verbonden zijn met alles dat is? Pas dan kan je echt de comfortzone verlaten, zonder schroom en angst. Pas dan ben je in staat echt mens te ZIJN en de uitdagingen die zich op je pad aandienen met vertrouwen tegemoet te zien. Pas dan kan je echt in het NU leven en je volledig potentieel als mens gebruiken. Pas dan kan je aan het einde van je leven terugkijken en zeggen: “Dit leven is mijn meesterwerk. Ik heb er alles aan gedaan en er alles uitgehaald wat erin zat. Het is goed zo”.